Gewoon een kartonnen doos
(Door Ellen Laninga)
Sophie staat met een dikke denkrimpel te kijken naar de hoge toren die ze net samen met Vera heeft gebouwd. Vera staat op een stoel, ze maakt zich zo lang mogelijk. In één van haar handen houdt ze een meetlint. Ze probeert de toren te meten, maar de toren is te hoog…. Wat nu?
Sophie en Vera zitten in groep 4 van De Paperclip. Ze zijn op de gang aan het werk met het vak rekenen, onderdeel meten. Gewapend met een meetlint, een potlood en papier lopen ze door de hal en meten alles wat los en vast zit. Het aantal cm wordt opgeschreven op het blad.
In één van de hoeken ligt een stapel dozen. Elke dag worden daar kastelen en torens gebouwd, passend bij het thema “prinsen en prinsessen” waar de peuters en kleuters mee werken. Al snel is er een nieuw idee geboren: we bouwen een toren en die gaan we meten! Hoe leuk kan rekenen zijn!
De toren wordt hoog, heel hoog. Zo hoog dat je zelfs als je op een stoel staat, de toren niet meer kunt meten. Wat nu?
Na een poosje word ik geroepen. Juf Ellen, niet de langste juf trouwens, mag plaatsnemen op de stoel. Het is inderdaad een hele hoge toren, maar als juf Ellen op de stoel staat en zich uitrekt, kan ze er nét bij! Yes!
Alleen… Het meetlint is te kort.
Wat nu?
Gelukkig weten we samen meer en houdt één van de meiden haar vinger op het punt waar het meetlint stopte. Het laatste stukje meten we opnieuw en beide getallen worden bij elkaar opgeteld. Het is een som die eigenlijk nog helemaal niet door kinderen van groep 4 gemaakt hoeft te worden, maar dat maakt niet uit; als je namelijk iets echt wil, dan lukt het ook!
Weer dikke denkrimpels en dan het verlossende antwoord: de toren is 215 cm!
Maar… Wat als we nou nóg een doos op de toren zetten?
Dat wordt een enorme uitdaging. De dozen die nog over zijn, zijn namelijk groot en de bovenste doos is te klein. Een grote doos op een kleine doos op een toren van 215 cm… dat gaat niet lukken.
Wat nu?
Weer denken we samen na en dan komt er een fantastisch idee!
Heel voorzichtig tilt juf Ellen een halve toren op. De nieuwe doos wordt op het onderste gedeelte geplaatst en de rest van de toren wordt er voorzichtig weer bovenop gezet. En het lukt!
Hoe lang is de toren nu?
Daar gaan we weer. Juf Ellen gaat op de stoel staan. Ze reikt en reikt en reikt… maar haar armen zijn te kort. Met zijn drieën zijn we teleurgesteld. We willen zo graag weten hoe hoog de toren is!
Wat nu weer?
In de hoofden van Vera, Sophie en juf Ellen verschijnen diepe denkrimpels, totdat Vera roept: “We meten de laatste doos en tellen dat op bij 215 centimeter!” En dat lukt. De toren heeft nu een hoogte van 239 cm en is prachtig om te zien, maar het trotse gezicht van Sophie en Vera is het allermooiste!
Rekenen op De Paperclip. We doen het, net als de andere vakken, gewoon én anders. Gewoon op een blaadje en anders door het te beleven. Echt meten, tafel-touwtje-springen of sommen-vliegen-meppen, letter-in-zand-schrijven of in scheerschuim, letters kleien of leggen van een touwtje, rekenen met stenen, schelpen en veren en ga zo maar door.
Ik wou dat ik zelf hier op school had gezeten!
